ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ ME ENAN «ΠΑΤΡΙΩΤΗ»

 

Στόχος του γράφοντος ήταν να εκφράσει τις ιδέες του με τη μορφή πεζού μονολόγου. Όμως, εν προκειμένω κρίνεται πρακτικότερη η παράθεση των επιχειρημάτων με μορφή διαλόγου, ώστε το τελικό συμπέρασμα να καταστεί πιο εύπεπτο, απαντώντας μια για πάντα στις συνήθεις σοφιστείες. Ακολουθεί ένας φανταστικός διάλογος ενός εθνικιστή κι ενός αυτοαποκαλούμενου «πατριώτη».

(Ε: Εθνικιστής - Π: Πατριώτης)

Ε. Έλληνα σε κάνει το αίμα.

Π. Διαφωνώ. Έλληνα σε κάνει η συνείδηση και ο πολιτισμός.

Ε. Ο πολιτισμός είναι προϊόν της φυλής και διαφορετικές φυλές παράγουν διαφορετικούς πολιτισμούς.

Π. Ακόμη κι έτσι να είναι, αν η ταχύτητα αφομοίωσης των ξένων και προσαρμογής τους στην εθνική κοινωνία είναι μεγαλύτερη της ταχύτητας εισόδου τους στη χώρα, τότε ο κραταιός πολιτισμός θα παραμένει απαράλλακτος, ασχέτως της φυλετικής σύνθεσης του πληθυσμού.

Ε. Είτε χαθείς φυλετικά γιατί σε αντικατέστησαν οι ξένοι, είτε επειδή σε αφομοίωσε ένας εχθρός, καταλαμβάνοντας τη γη σου με τη βία, το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Άρα η αποδοχή μεταναστευτικών ροών, ισοδυναμεί με προδοσία προς όφελος εχθρού.

Π. Όχι, γιατί ο εξωτερικός εχθρός επιβάλλεται με τα όπλα και καταργεί τον πολιτισμό μου, καθώς και το δικαίωμά μου να αυτοδιοικούμαι. Αντίθετα ο μετανάστης καλείται να αφομοιωθεί, προσαρμοζόμενος στον πολιτισμό της χώρας υποδοχής.

Ε. Εφόσον δε σε νοιάζει η φυλετική συνέχεια του έθνους, γιατί διαρρηγνύεις τα ιμάτιά σου για τον πολιτισμό; Αρνείσαι ότι υπάρχουν ανώτερες φυλές συνδεδεμένες άρρηκτα με τη γη τους. Υπάρχουν όμως ανώτεροι πολιτισμοί; Ή μήπως οι πολιτισμοί έχουν κάποια σύνδεση με τη γη, ενώ οι φυλές όχι;

Π. Γιατί όπως προείπα, ο πολιτισμός εξασφαλίζει την ελευθερία αυτοδιοίκησής μου. Η όποια αλλαγή, είναι επιλογή των πολιτών και όχι επιβολή από εξωτερικό εχθρό, όσο βέβαια ο πολιτισμός διατηρείται.

Ε. Ναι, αλλά πέρα από αυτό, πώς δικαιολογείς τη διάθεσή σου να μείνεις ελεύθερος, πολεμώντας έναν εχθρό, όταν οι νέοι πολίτες θα είναι άλλης καταγωγής; Τί σε συνδέει πια με αυτή την πατρίδα που αφήνεις σε ξένους;

Π. Μα ακριβώς ο πολιτισμός που αφήνω πίσω. Αυτός τον οποίο θα συνεχίσουν οι πολίτες μετά από εμένα, σε όποια φυλή κι αν ανήκουν.

Ε. Γιατί να θες να επιβιώσει ο πολιτισμός, όταν δε θα είσαι πια εκεί και επομένως δε θα τίθεται θέμα θεσμικής σου αυτοδιοίκησης; Προφανώς θεωρείς τον πολιτισμό σου αντικειμενικά ανώτερο και άξιο επιβίωσης.

Π. Φυσικά! Ποιος μπορεί να πει το αντίθετο για τον ελληνικό πολιτισμό, άλλωστε;

Ε. Άρα η ανάγκη επιβίωσης του πολιτισμού σου, έγκειται στην ανωτερότητά του.

Π. Ναι.

Ε. Άρα σύμφωνα με την κοσμοθεωρία σου, αν ποτέ βρεθεί εχθρός με ανώτερο πολιτισμό, δεν έχεις λόγο να αντισταθείς. Ο πατριωτισμός σου μεταφράζεται ως μοχλός εξυπηρέτησης της κρατικής λειτουργίας, που μπορεί να είναι επιτυχέστερη κάτω από έναν κατακτητή.

Το οξύμωρο του πολιτισμικού εθνικισμού / πατριωτισμού: 

Η επιβίωση της φυλής και η εμπιστοσύνη προς ομοίους, αποτελούν ένστικτα και ως τέτοια δεν χρήζουν αιτιολόγησης. Μαζί με τη φυλή, επιβιώνει αναπόφευκτα και ο πολιτισμός της. Το ενδιαφέρον για την επιβίωση του πολιτισμού - άνευ φυλής - είναι παράλογο, εκτός αν εδράζεται στην ποιοτική υπεροχή του πολιτισμού αυτού. Αυτό όμως συνεπάγεται την άρνηση υπεράσπισης της πατρίδας, αν ο εισβολέας είναι πολιτισμικά ανώτερος, αναιρώντας τον πατριωτισμό, ως υποκατάστατο του εθνικισμού.