Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ

 Σαν σήμερα, στις 29 Μαΐου του 1453, καταλαμβάνεται από τα βάρβαρα τουρκικά στίφη η Πόλη των πόλεων. Η Βασιλεύουσα του Ελληνισμού και το μόνο πολιτιστικό φως της τότε σκοτεινής Ευρώπης. Η Κωνσταντινούπολη. 

Όλες οι αυτοκρατορίες έχουν ημερομηνία λήξης. Αυτή δεν είναι η ημέρα κατά την οποία τα κάστρα τους πέφτουν. Αλλά η ημέρα που σβήνουν στις ψυχές των υπηκόων τους. Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία παραμένει ολοζώντανη στις ψυχές μας. Ο αυτοκράτοράς μας διατηρεί μεγαλύτερη νομιμοποίηση στα μάτια μας, από τον οποιονδήποτε χαρτογιακά κομισάριο του κοινοβουλευτισμού. 

Ύστερα από μία χιλιόχρονη πορεία αγώνων, εδαφικών ανακατατάξεων και διπλωματικών τεχνασμάτων, τα οποία επέκτειναν τη ζωή της αυτοκρατορίας, το Βυζάντιο έχει πλέον συρρικνωθεί και λίγες πόλεις του παραμένουν ελεύθερες, μέσα σε μία θάλασσα ισλαμικού κανιβαλισμού. Ο περήφανος αυτοκράτορας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, θα εκφωνήσει ένα πύρινο εμψυχωτικό λόγο προς τον μαχόμενο λαό της Πόλης και θα ριχτεί στη μάχη σαν κοινός στρατιώτης, όπως ανέκαθεν έπρατταν οι βασιλείς του Γένους. Καλεί τους ολιγάριθμους, αρματωμένους μεσαιωνικούς μας προγόνους, να πολεμήσουν όπως οι ανώτεροι και πολιτισμένοι άνδρες κυνηγούν αγριογούρουνα. Με αυτά παρομοίαζε τις ανοργάνωτες και ανίδεες προς την τέχνη του πολέμου, υπεράριθμες τουρκικές ορδές. Στο αίτημα του βάρβαρου σουλτάνου Μωάμεθ Β' για την παράδοση της Πόλης, ο ηρωικός αυτοκράτορας απάντησε:

«Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».

«Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της· γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας».

 

Η στρατιωτικά παρηκμασμένη αυτοκρατορία, με πλήθος εξοπλισμένων πολιτών, καταφέρνει να αποκρούσει δύο μεγάλα επιθετικά κύματα των Τούρκων. Εν μέσω σκληρών συγκρούσεων, τεχνίτες εργάζονται για την προσωρινή επισκευή των εσωτερικών τειχών. Το τρίτο κύμα επίθεσης, ήταν και αυτό που οδήγησε στο τέλος της Πόλης. Προδότες ύποπτης καταγωγής στο εσωτερικό των τειχών, κατέδειξαν στον εχθρό το τρωτό σημείο της περίφραξης, δια μέσου της Κερκόπορτας, μίας κρυφής πύλης στην πλευρά των τειχών, που βρισκόταν κοντά στην τότε εβραϊκή συνοικία της Πόλης. Χιλιάδες νέοι θα πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής και Β. Αφρικής. Νέες κόρες θα βιαστούν πάνω στα ιερά Εκκλησιών, σε μία πράξη ασύλληπτης βλασφημίας, που ζητά αιματηρή τιμωρία. Η Πόλη θα πνιγεί στο αίμα. Η Άλωση θα σημάνει την αρχή της σκλαβιάς του μεσαιωνικού ελληνισμού. Ο νέος ελληνισμός, θα γεννηθεί ήδη μέσα στη σκλαβιά. Όμως, σαν το κουκουνάρι που εκτινάσσεται διασκορπίζοντας νέους σπόρους όταν πάρει φωτιά, η υπόσχεση απελευθέρωσης της Πόλης και αναστήλωσης της αυτοκρατορίας γονιμοποίησε τον ίδιο τον αγώνα της Εθνεγερσίας, 4 αιώνες αργότερα. Στόχος του άρθρου είναι η αποδόμηση των εχθρικών επιχειρημάτων για τη σημερινή μαύρη επέτειο. 

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ: Άλωση της Πόλεως

ΕΧΘΡΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ: Η Πόλη ανήκει στον ρωμαϊκό πολιτισμό και δεν έχουμε λόγο διεκδίκησής της.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 

• Η διεκδίκηση της «ρωμαϊκότητας» από πολλούς λαούς - μεταξύ τους και οι Έλληνες - ήταν τάση της εποχής (αργότερα ως και οι Ρώσοι θα ονομάσουν τη Μόσχα 3η Ρώμη και τον κυβερνήτη τους Καίσαρα / Τσάρο).
• Οι δυτικοί Ρωμαίοι και Φράγκοι σε κείμενα και επιστολές, επισημαίνουν την ελληνική καταγωγή των Βυζαντινών, προσπαθώντας να τους στερήσουν τον ρωμαϊκό αυτό τίτλο.
• Βιωματικά, εκ των αμέτρητων σκλαβωμένων λαών της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ΜΟΝΟ οι Έλληνες διατηρούν προφορική παράδοση περί του εθνικού ονείρου απελευθέρωσης της Πόλης.
• Ο ίδιος ο αυτοκράτορας αναφέρεται στους υπερασπιστές της Πόλης ως απογόνους Ελλήνων και Ρωμαίων.
• Οι Τούρκοι είναι εντελώς παρείσακτοι στην περιοχή, όμως κατέχουν εδάφη που δεν τους ανήκουν, με τον μαρξισμό να μένει αμέτοχος, ενώ θα συγκινούταν αν στη θέση Ελλήνων βρίσκονταν εκτοπισμένοι ιθαγενείς του Αμαζονίου ή κανίβαλοι της Αφρικής.

ΕΧΘΡΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ: Εκκλησιαστικές ευθύνες (προδοσία του κλήρου κατά του ενωτικού, φιλοδυτικού αυτοκράτορα)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 

Ιστορικά (μικρής βαρύτητας για την αντιπαράθεση): 

• Δεν ήταν όλοι οι αντιεκκλησιαστικοί, υπέρ της ένωσης με τους Δυτικούς (π.χ. Πλήθων Γεμιστός).
• Η Εκκλησία αποτελεί θεσμό διοικούμενο από ανθρώπους, των οποίων το φρόνημα ποικίλει όπως και των κοσμικών.
• Ποτέ ένα ιερατείο δεν έχει την ευθύνη για την έκβαση μίας μάχης. Αυτή, την έχουν πάντοτε οι ένοπλες παρατάξεις.
• Η μνήμη της λεηλασίας της Πόλης από δυτικούς είχε ευλόγως αφήσει αρνητικές μνήμες στο μυαλό των Βυζαντινών και η ίδια η σύγκλιση με τη Δύση, εύκολα παρουσιαζόταν ως προδοσία.
• Κανείς δεν κατηγορεί τους Εφόρους της Σπάρτης για την αποθάρρυνση της προώθησης των Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες λόγω των Καρνείων, που προέβλεπαν αποχή από τον πόλεμο.
• Κανείς δεν επιρρίπτει ευθύνες στα ιερατεία των πόλεων που μήδισαν κατά τα ελληνοπερσικά (ούτε στάθηκαν αφορμή κλονισμού της πίστης των αρχαίων).

Οντολογικά (μεγάλης βαρύτητας για την αντιπαράθεση):

• Καμία νύξη προς την εκκλησιαστική πλευρά δεν είναι διαλεκτικά ειλικρινής όταν εκτοξεύεται από ορκισμένους αθέους, αντιχριστιανούς.
• Ομοϊδεάτες των εν Ελλάδι μαρξιστών στις Δυτικές χώρες, υπονομεύουν εξίσου την Καθολική και Προτεσταντική εκκλησία, άρα η σύμπραξη Βυζαντινών και Δυτικών, θα τους άφηνε αδιάφορους και δε θα κατεύναζε το ανθελληνικό τους μένος. (ορκισμένοι αντιχριστιανοί)
• Αν οι μαρξιστές πράγματι θεωρούσαν πως υπαίτιοι της Άλωσης είναι οι κληρικοί, θα έπρεπε να τους δοξάζουν, δεδομένου του ότι σήμερα, οι ίδιοι οι μαρξιστές απεύχονται μία Μεγάλη Ελλάδα.
• Η συμβολή κληρικών στον Αγώνα Εθνεγερσίας του 1821 δε φαίνεται να εξιλεώνει τον κλήρο στα μάτια των μαρξιστών (ορκισμένοι αντιχριστιανοί)
• Οι ίδιοι οι υπόδουλοι Έλληνες, ουδέποτε σκέφτηκαν να απαρνηθούν την Πίστη τους κι ας έζησαν πλήθος προδοσιών από κοσμικά και θρησκευτικά πρόσωπα. Αγωνίστηκαν εξίσου, δίπλα σε πατριώτες κληρικούς και λαϊκούς.

ΕΧΘΡΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ: Η διεκδίκηση της Κωνσταντινούπολης είναι παράλογος ιμπεριαλισμός.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 

• Η διεκδίκηση της Κωνσταντινούπολης δεν είναι παρά η ανάκτηση όσων με βία στερηθήκαμε.
• Ως πρωτεύουσα του ελεύθερου ελληνισμού προοριζόταν η Κων/πολη. Το 1821 δεν υλοποίησε τον τελικό του σκοπό, αλλά οδήγησε στην απελευθέρωση μίας αυτοκρατορικής περιφέρειας έναντι του αυτοκρατορικού κέντρου, που έμεινε σκλαβωμένο.
• Οι πρόγονοί μας είναι γηγενείς στις περιοχές του Πόντου και της Μ. Ασίας.
• Οι Τούρκοι δεν οικοδόμησαν ούτε μία νέα πόλη στη Μ. Ασία, αλλά μετονόμασαν ορισμένες από τις υπάρχουσες.
• Τα σημερινά εύπορα μέρη της Τουρκίας είναι τα εύπορα μέρη της άλλοτε βυζαντινής αυτοκρατορίας. Οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται το υλικοτεχνικό και οικονομικό προβάδισμα του αυτοκρατορικού ελληνισμού.
• Η Τουρκία ουδέποτε εκλήθη να πάψει την επέκτασή της, αλλά ο γηγενής Έλληνας, καλείται διαρκώς να υποχωρεί.
• Η Μ. Ασία αποτελεί πατρίδα πλήθους ένδοξων προσωπικοτήτων του ελληνικού παρελθόντος και σημαντικό χώρο ανάπτυξης της χριστιανική πίστης, που διαδόθηκε μέσω της ελληνοφωνίας, χαρακτηρίζοντας τη νεότερη δυτική ιστορία. Η προσχώρηση των εδαφών αυτών σε κράτη πλην του ελληνικού, συνιστά μέγιστη ιστορική, πολιτισμική και θεολογική παραφωνία.
• Όσοι πολέμησαν για την Ελλάδα, απέδειξαν την αγάπη τους για το έθνος. Αποτελούν ασφαλείς οδηγούς για το μέλλον. Εκείνοι, θα ήθελαν να απελευθερώσουμε τα εδάφη αυτά.

ΕΧΘΡΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ: Με μόλις 11 εκατομμύρια Έλληνες δε θα κατακτήσεις ποτέ αυτά τα εδάφη.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

• Ανάδειξη της υποτίμησης, ως επικοινωνιακής τακτικής (εξηγώ πως γνωρίζω ότι επιχειρείται κάμψη του ηθικού μου).
• Οι μάχιμοι κάθε χώρας είναι πάντα πολύ λιγότεροι του γενικού της πληθυσμού.
• Η κατοχή μίας χώρας μπορεί να είναι αποτέλεσμα έξυπνων ελιγμών, προς εκμετάλλευση των συμφερόντων Μεγάλων Δυνάμεων, που ενίοτε θα είναι αντιτουρκικά.
• Κατηγορία κατά του αντιπάλου, ως υπαιτίου της δημογραφικής παρακμής (φεμινισμός, αποσάθρωση του θεσμού της οικογένειας, κιναιδισμός, μαλθακότητα, ηθικός σχετικισμός/αμοραλισμός, εκτρώσεις, κάμψη του εθνικού φρονήματος, αντεθνική προπαγάνδα)
• Κατηγορία κατά του αντιπάλου, ως υπαιτίου για την προώθηση της λιποταξίας, τη συρρίκνωση και ποιοτική υποβάθμιση της στρατιωτικής θητείας.
• Έκφραση της ελπίδας πως στο μέλλον, οι εθνικιστικοί στόχοι θα επιτευχθούν και παραδοχή πως ο ιδεολογικός αγώνας γίνεται, ώστε να βρεθούμε σε θέση να διεκδικήσουμε αυτά τα εδάφη.
• Η δημογραφική άνθιση οδηγεί φυσικά και αβίαστα, στη διεκδίκηση ζωτικού χώρου, δια της προσάρτησης εδαφών.
• Ανάδειξη των διπλών μέτρων και σταθμών του εχθρού (ευαισθητοποίηση απέναντι στα δίκαια μη λευκών γηγενών, αλλά κατακεραύνωση των Ελλήνων, όταν εναντιώνονται σε μία ασιατική, επεκτατική δύναμη)
• Κατηγορία κατά του αντιπάλου για σύμπραξη με το δειλό και δυτικόφιλο προτεκτοράτο του νεοελληνικού κράτους, το οποίο προτιμά να συντηρεί τους αριθμούς υπηκόων δια της λαθρομετανάστευσης, έναντι της προώθησης της πολυτεκνίας και της συνεπακόλουθης ευθύνης για διεύρυνση της πατρίδας. 
• Ανάδειξη της στατιστικής αλήθειας πως η υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας είναι πολύ πιο ορθολογική από ότι ήταν η αρχική μας απελευθέρωση το 1821, η οποία ευλόγως θα θεωρούταν ουτοπική, δεδομένων των τότε συνθηκών - κι όμως επετεύχθη.
• Παρουσίαση της ανάγκης ελληνικής επεκτατικής πολιτικής, ως στοιχειώδους μορφής αυτοάμυνας, απέναντι σε μία συνεχώς προκλητικότερη Τουρκία, η οποία επί δεκαετίες έχει συνηθίσει να καλλιεργεί την επιθετική της ικανότητα άνευ φόβου για την άμυνά της, ελλείψει ελληνικών επιθετικών πρωτοβουλιών.